Aralık'12
Esasında yazının başlığını koyarken
“paranın icadı”, “kapitalist dönüşüm”, “biletli amatörler”, “eğitimli
insan-eğitimli aslan” gibi daha seviyeli, daha entelektüel bir içerik
imleyen, konuyla ilgili hem teorik hem de işlevsel, pratik tartışmalar
yapma iddiası bulunan bir söylem tercih etmeyi düşünüyordum. Gerek
tiyatro kamuoyundan gelen bazı görüşlerden gerek iktidarın her alana
hunharca saldırılarının önünün alınamamasından gerekse sanatçı kimliğini
“alkol ve aşkla dolu” tanımlayan[1]
bazı “çok çılgın”, “marjinal”, “of adam manyak ya”, “tiyatronun dahi
çocuğu”, “post-modern dünyanın neoliberal çılgını” sıfatlarını hak eden
insanlardan da dem vuracak olunca farklı bir giriş yapmayı tercih ettim.